خوشحالم که « نام تو باران » بهانه ای شد تا شبی به یاد ماندنی در سالن فرهنگ برازجان رقم بخورد و بار دیگر  بزرگوارانی از دیار عشق و  ادب ، زیر یک سقف دیدار  و خاطره ی شیرین دیگری در حافظه ی دشتستان ثبت کنند . اگرچه این کمترین در انتهای صف ایستاده ام اما  افتخار نصیب شد  تا برگ نازک و کوتاه نامم  را به درخت تناور ادبیات دشتستان گره بزنم و قدر دان تمام عزیزانی باشم که قطره قطره از وجودشان شهد مهربانی نوشیده ام .

 از عزیزان و بزرگوارانی که ، کارهایشان را گذاشتند و آمدند ، تمامی دوست داران هنر و قلم ، دوستان سال های دیر تا  امروز  ،  اهالی نشریات ، خبر ، سایت ها ، انجمن ها ، ادارات ، نهادها ،  استادان ، شاعران ، هنرمندان  ،  سخنرانان ، دوستانی که مجال سخنرانی و شعر خوانی نیافتند ،

بزرگوارانی که از کتاب  رونمایی و در حق اینجانب استادی کردند ،  عزیزانی که  با هدایای خود مرا شرمنده کردند ، عزیزانی که  افتخار دادند تا در کنارشان عکس یادگاری داشته باشم ، هر کسی که به نوعی برای برپایی جلسه زحمت کشید و دیگر دوستانی که  اندیشه ی آمدن داشتند اما در خدمتشان نبودم ، همسر همیشه همراهم و تمامی افراد خانواده ام بی نهایت سپاسگزارم .  

اما شرمسار عزیزانی هستم  که  مجال تعظیم در ابتدای ورود  و اظهار ارادت در انتهای برنامه در برابر شکوه و بزرگواریشان نیافتم  و مهربانانی که به دلیل کمبود جا ، در کف سالن نشسته ،  یا تا پایان برنامه ایستادند تا به من درس اخلاق و ادب بیاموزند .

خاک پایتان   .  محمد غلامی          

 نوشته شده توسط محمد غلامی در یکشنبه 96/4/25 و ساعت 7:18 عصر | نظرات دیگران()